De Glazen Engel

Op mijn vensterbank, heel stil, zit een kleine glazen engel.
De zon doet zijn licht blinken, van die kleine engel die van zo ver gekomen is.
Mijn tante in Oostende heeft me met hem verrast, mooi beschermd en ingepakt
al wat tijd geleden nu.

Het heeft me vaak verrast, dat zo'n klein fragiel beeldje zich heeft kunnen installeren
op mijn vensterbank, met een beetje zee wind van Oostende in zijn stille vleugels.
Naast hem zit nog een kleine glazen kat, die mijn vader mij gekocht had op een
Texaanse rommelmarkt in een kleine stad.

Deze morgen, in een moment van twijfel en melancholie, dacht ik aan de kans
dat deze engel zou kunnen beginnen beven en vallen van mijn vensterbank,
als de winden van oorlog in de hoge burelen zo ver van hier van degenen die
het troebele lot van de planeet beslissen , hun vervloekte wensen bevelen.

De glazen engel, gekomen van zo ver zonder ook maar een probleem,
zonder ook maar een deuk, zou hij plots kunnen vallen, slachtoffer van geweld
en miseries die niet willen de mensheid's medelijden sparen,
en zal ik zijn gebroken vleugels dan zien liggen aan mijn voeten, en vertrokken met hen
alle kans op vrede op deze wereldbol?

Trudi Ralston.